ارائه دهنده خدمات اینترنت یا ISP

ارائه دهنده خدمات اینترنت (ISP) سازمانی است که برای دسترسی، استفاده یا مشارکت در اینترنت خدماتی را ارائه می دهد. ارائه دهندگان خدمات اینترنتی ممکن است به اشکال مختلفی از جمله تجاری، متعلق به جامعه، غیرانتفاعی یا در غیر این صورت متعلق به بخش خصوصی سازماندهی شوند.

تعریف ISP

ISP مخفف ارائه دهنده خدمات اینترنت است. ارائه دهنده خدمات اینترنت شرکتی است که دسترسی به اینترنت را به سازمان ها و کاربران خانگی ارائه می دهد.

ISP ها دقیقاً چه کاری انجام می دهند؟

به طور خلاصه، یک ارائه دهنده خدمات اینترنت معمولاً با هزینه ای، به شما دسترسی اینترنت می دهد. بدون ISP، نمی توانید آنلاین خرید کنید، به Facebook دسترسی داشته باشید یا این صفحه اینترنتی را بخوانید. اتصال به اینترنت نیاز به تجهیزات خاص ارتباط از راه دور، شبکه سازی و مسیریابی دارد. ISP ها به کاربران این امکان را می دهند که به شبکه هایی که تجهیزات مورد نیاز را در اختیار دارند، دسترسی پیدا کنند و کاربران را قادر به برقراری اتصال به اینترنت می کنند.

ISP ها وظیفه اطمینان از دسترسی به اینترنت، مسیریابی ترافیک اینترنت، رزرو نام دامنه و حفظ زیرساختهای شبکه را دارند که دسترسی به اینترنت را امکان پذیر می کند.

خدمات اینترنتی که معمولاً توسط ارائه دهنده خدمات اینترنت ها ارائه می شوند شامل دسترسی به اینترنت، ترانزیت اینترنت، ثبت نام دامنه، هاستینگ وب، سرویس Usenet و جابجایی است.

در حالی که کارکرد اصلی یک ارائه دهنده خدمات اینترنت فراهم کردن دسترسی به اینترنت است، بسیاری از ارائه دهنده خدمات اینترنت ها کارهای بیشتری انجام می دهند. ارائه دهنده خدمات اینترنت ها همچنین خدماتی مانند میزبانی وب، ثبت نام دامنه و خدمات ایمیل را ارائه می دهند.

تاریخچه ارائه دهنده خدمات اینترنت

اینترنت (در اصل ARPAnet) به عنوان شبکه ای بین آزمایشگاه های تحقیقاتی دولت و گروه های شرکت کننده دانشگاه ها ساخته شد. سایر شرکتها و سازمانها با اتصال مستقیم به پایه های اصلی و یا توافق از طریق شرکتهای متصل دیگر، بعضی مواقع با استفاده از ابزارهای شماره گیری (Dial-up) مانند UUCP به یکدیگر پیوستند. در اواخر دهه 1980، روندی برای استفاده عمومی و تجاری از اینترنت برقرار شد. بلافاصله پس از معرفی شبکه جهانی وب، محدودیت های باقیمانده تا سال 1991 برداشته شد.

در طول دهه 1980، ارائه دهندگان خدمات آنلاین مانند CompuServe و (America On Line (AOL شروع به ارائه قابلیت های محدود برای دسترسی به اینترنت مانند تبادل نامه الکترونیکی کردند، اما دسترسی کامل به اینترنت به آسانی در دسترس عموم نبود.

در سال 1989، اولین ارائه دهندگان خدمات اینترنتی، شرکت هایی که دسترسی مستقیم به اینترنت را با هزینه ماهانه ارائه می دهند، در استرالیا و ایالات متحده تأسیس شدند. در بروکلین، ماساچوست و جهان اولین ISP تجاری در ایالات متحده دیده شد. اولین مشتری آن در نوامبر 1989 پیدا شد. این شرکت ها بطور کلی اتصالات شماره گیری( Dial-up) را ارائه می دهند و از شبکه تلفن عمومی برای ارائه اتصالات به مشتریان خود استفاده می کنند. موانع ورود به ISP ها بسیار بود اما رفته رفته بسیاری از ارائه دهندگان اینترنت ظهور کردند.

در 23 آوریل 2014، کمیسیون ارتباطات فدرال ایالات متحده (FCC) گزارش داد که یک قانون جدید را در نظر می گیرد که به ISP ها اجازه می دهد تا به ارائه دهندگان محتوا یک روش سریعتر برای ارسال محتوا را ارائه دهند، بنابراین وضعیت بی طرفی قبلی خود را برعکس کردند.

ارائه دهندگان دسترسی یا (Access providers)

ISP ها ارائه دهنده دسترسی به اینترنت هستند و از طیف وسیعی از فناوری ها برای اتصال کاربران به شبکه خود استفاده می کنند. فن آوری های موجود از مودم های رایانه ای با اتصال دهنده های صوتی گرفته تا خطوط تلفن، کابل تلویزیون (CATV ، Wi-Fi) و فیبر نوری است.

برای کاربران و مشاغل کوچک، گزینه های سنتی شامل سیم های مسی برای شماره گیری، DSL، معمولاً خط مشترک دیجیتال نامتقارن (ADSL)، مودم کابل یا شبکه دیجیتال یکپارچه خدمات (ISDN) (معمولاً رابط نرخ پایه) ارائه می شود زیرا همین تجهیزات پاسخگوی نیاز آن ها است.

برای مشتریانی که نیازهای بیشتری دارند (مانند مشاغل متوسط ​​تا بزرگ یا سایر ISP ها) می توانند از DSL با سرعت بالاتر (مانند خط مشترک دیجیتالی تک سرعت) استفاده کنند، مانند اترنت، اترنت متروپولیتن، گیگابیت اترنت، قاب رله، رابط نرخ اولیه ISDN ،ATM (حالت انتقال آسنکرون) و شبکه نوری همزمان.

دسترسی بی سیم گزینه دیگری از برای دسترسی به تلفن همراه و ماهواره ی اینترنت است.

ISP ها چگونه کار می کنند؟

در بالای هرم دسترسی به اینترنت، ارائه دهندگان خدمات اینترنت درجه 1 قرار دارند. ارائه دهنده خدمات اینترنت Tier 1 ISP است که با استفاده از تنها توافق نامه های همکار شبکه ای که مجبور به پرداخت آن نیستند، به تمام شبکه های موجود در اینترنت دسترسی دارند. برای کمک به ایده پردازی در مورد اهداف ISP های سطح 1، به ISP های سطح 1 به عنوان بزرگراه های اصلی اینترنت فکر کنید. این ISP ها همه گوشه های شبکه جهانی وب را به هم متصل می کنند. برخی از نمونه های محبوب ISP های سطح 1 شامل Vodacom ، Bharti ، Deutsche Telekom ، ارتباطات بریتانیا و مخابرات است.

رده 1 ارائه دهندگان خدمات اینترنتی دسترسی به شبکه های خود را به ISP های سطح 2 می فروشند. ISP های درجه 2 سپس دسترسی به اینترنت را به سازمان ها و کاربران خانگی می فروشند. با این حال، گاهی اوقات ISP های سطح 1 ممکن است دسترسی به اینترنت را مستقیماً به سازمان ها و افراد بفروشند. علاوه بر این، یک ISP واسطه ای دوم، به عنوان یک سرویس دهنده خدمات 3 درجه (Tier 3 ISP) گفته می شود، ممکن است پهنای باند شبکه را از ISP Tier 2 قبل از فروش آن پهنای باند برای کاربران نهایی خریداری کند.

هنگامی که ترافیک از شبکه خانگی شما به اینترنت هدایت می شود، قبل از رسیدن به مقصد، از تعدادی هاب عبور می کنند. به عنوان مثال، ترافیک ممکن است از مودم شما، به شبکه ISP 3 شما، به یک شبکه ارائه دهنده خدمات اینترنت درجه 2، به شبکه ISP درجه یک 1 منتقل شود.