در این مقاله می خواهیم به بررسی تفاوت های CentOS در مقابل Ubuntu بپردازیم. صدها نسخه مختلف لینوکس وجود دارد. اما برای سرورهای وب، دو نسخه محبوب لینوکس، اوبونتو و CentOS هستند. اگر تازه میزبان سرور اختصاصی شدید، ممکن است با لینوکس، یک سیستم عامل متن باز که غالب اینترنت را تأمین می کند، آشنا باشید. سیستم عامل لینوکس وظایف اساسی مانند مدیریت پرونده ها، شبکه سازی و اجرای برنامه ها را بر عهده دارد.
برخلاف ویندوز، لینوکس تحت دسترسی “متن آزاد یا اپن سورس” توسعه یافته است. در جایی که ویندوز، کاربران را از دیدن نحوه عملکرد نرم افزار منع می کند، لینوکس کاربران را به انجام این کار ترغیب می کند. این امر به ایجاد جوامع آنلاین و ایجاد سیستم عامل اصلی لینوکس کمک کرده است.
اوبونتو یک توزیع لینوکس است که مبتنی بر Debian Linux می باشد. کلمه اوبونتو از زبان Nguni Bantu آمده است و به طور کلی به معنای “چیزی که هستم، به خاطر همه ماست.” این بیانگر فلسفه هدایت اوبونتو برای کمک به افراد در اجتماع است. اساسا، توسعه دهندگان اوبونتو، در صدد ساختن لینوكسی بودند كه استفاده از آن آسان باشد و از پشتیبانی جامعه بسیار خوبی برخوردار باشد.
اوبونتو دارای یک مخزن نرم افزار قوی است. پیوسته آپدیت می شود و به گونه ای بصری و آسان برای استفاده طراحی شده است. همچنین از رابط گرافیکی گرفته تا بسته های وب سرور لینوکس و امنیت اینترنت بسیار قابل تنظیم است.
CentOS یک توزیع لینوکس مبتنی بر (Red Hat Enterprise Linux (RHEL است. نام CentOS مخفف کلمه سیستم عامل Community Enterprise می باشد. Red Hat Linux از اوایل لینوکس توزیعی پایدار و قابل اعتماد بوده است. این توزیع اکثراً در برنامه های کاربردی فناوری اطلاعات شرکتی با رده بالا استفاده می شود. CentOS روشی را که توسط Red Hat آغاز شده است، ارائه می دهد یک سیستم عامل بسیار پایدار و کاملاً آزمایش شده است.
مانند اوبونتو، CentOS نیز بسیار قابل تنظیم و پایدار است. به دلیل تسلط اولیه، بسیاری از کنوانسیون ها پیرامون معماری CentOS ساخته می شوند.
یکی از ویژگی های مهم CentOS و Ubuntu این است که هر دو رایگان هستند. می توانید نسخه ای را بدون هزینه بارگیری کنید و آن را روی سرور اختصاصی خود نصب کنید.
هر نسخه را می توان در درایو USB بارگیری کرد، که می توانید بدون ایجاد تغییرات دائمی در سیستم عامل خود، در آن بوت شوید. یک درایو بوت کننده به شما امکان می دهد تا سیستم را برای اجرای آزمایشی قبل از نصب آن بررسی کنید.
یکی از ویژگی های اصلی CentOS قابلیت اطمینان و پایداری است. به همین دلیل، سیستم عامل اصلی نسبتاً کوچک و کم حجم نسبت به Ubuntu دارد. این روش به بهبود سرعت کمک می کند و حجمی را که سیستم عامل روی دیسک سخت اشغال می کند، پایین می آورد.
CentOS همچنین برای آزمایش و تأیید به روزرسانی ها مدت زمان بیشتری صرف می کند. CentOS به روزرسانی های بسیار کندتری را نسبت به سایر انواع لینوکس منتشر می کند. با این حال، اگر به کسب و کار بسیار ثابتی نیاز دارید یا محیط شما برای تغییر تحمل چندانی ندارد، برای شما مناسب است. به دلیل پشتیبانی کمتر و آهسته تر CentOS، برخی از به روزرسانی های نرم افزاری بصورت خودکار اعمال می شوند.
نسخه جدیدتری از یک نرم افزار در CentOS ممکن است منتشر شود، اما امکان این وجود دارد که آن را در مخزن رسمی منتشر نکنند که این امر می تواند مسئولیت بررسی دستی و به روزرسانی های امنیتی را به عهده شما بگذارد. کاربران کم تجربه ممکن است این روند را بسیار چالش برانگیز بدانند.
اوبونتو، به عنوان یک سیستم عامل “خارج از جعبه”، دارای بسیاری از ویژگی های مختلف است. ویژگی یا قابلیت خارج از جعبه (همچنین به آن OOTB نیز گفته می شود)، خصوصاً در نرم افزار، ویژگی یا کارایی یک محصول است که بلافاصله پس از، یا حتی بدون هیچگونه نصب ویژه و بدون هیچگونه تنظیم و اصلاح، کار می کند. همچنین این بدان معناست که به طور پیش فرض برای همه کاربران در دسترس است و برای استفاده از این ویژگی ها نیازی به پرداخت هزینه اضافی نیست و یا پیکربندی لازم است. به طور کلی سه نسخه مختلف از اوبونتو وجود دارد:
سرور اوبونتو باید بیشتر برنامه هایی را که برای پیکربندی سرور خود، برای میزبانی فایل ها از طریق شبکه، نیاز دارید، داشته باشد. توجه اوبونتو به ویژگی ها و قابلیت استفاده آن ها، متکی به انتشار نسخه های جدید هر شش ماه است. اگر ترجیح می دهید از جدیدترین نرم افزارهای موجود استفاده کنید، این ویژگی ابونتو بسیار مفید است.
همانطور که قبلاً نیز اشاره شد، CentOS بر پایه معماری Red Hat Enterprise Linux ساخته شده است، در حالی که اوبونتو مبتنی بر دبیان است. این ویژگی هنگام انتخاب بسته های نرم افزاری مهم است. هر دو نسخه از یک “مدیر بسته” برای حل وابستگی ها، انجام نصب و پیگیری به روزرسانی ها استفاده می کنند.
اوبونتو از مدیر بسته APT استفاده می کند و نرم افزارهایی را از بسته های .deb نصب می کند. CentOS از مدیر بسته yum استفاده می کند و بسته های .rpm را نصب می کند. هر دوی آنها تقریباً یکسان کار می کنند، اما بسته های .deb در CentOS قابل نصب نیستند و برعکس.
ویژگی دیگر، ساختار بسته های نرم افزاری است. Apache، که یکی از بسته های نرم افزاری مرتبط با وب سرور است، هنگام نصب کمی متفاوت در Ubuntu و CentOS اجرا می شود. سرویس آپاچی در اوبونتو با نام apache2 وجود دارد، در حالی که همان سرویس در CentOS دارای نشانه httpd است.
اوبونتو اغلب به صورت متناوب به روز می شود. نسخه جدید هر شش ماه منتشر می شود. اوبونتو نسخه های LTS (پشتیبانی بلند مدت) را هر دو سال یکبار ارائه می دهد که به مدت پنج سال پشتیبانی می شوند. این نسخه های مختلف به کاربران این امکان را می دهد تا انتخاب کنند که “latest and greates” یا “tried-and-true” را می خواهند. به دلیل بروزرسانی های مکرر، اوبونتو اغلب شامل نرم افزارهای جدیدتری در نسخه های جدیدتر است. این ویژگی می تواند برای بازی با امکانات و فناوری های جدید سرگرم کننده باشد، اما می تواند با نرم افزار و پیکربندی های موجود تضاد ایجاد کند.
CentOS به ندرت به روز می شود. این امر تا حدودی به این دلیل است که تیم توسعه دهنده CentOS کوچکتر است. همچنین به دلیل آزمایش گسترده روی هر مؤلفه قبل از انتشار است. نسخه های CentOS به مدت ده سال از تاریخ انتشار پشتیبانی می شوند و شامل بروزرسانی های امنیتی و سازگاری هستند. با این حال، چرخه انتشار آهسته به معنای عدم دسترسی به، به روزرسانی های نرم افزار است. اگر این بروزرسانی ها را نتوانسته اند در مخزن اصلی منتشر کرده باشند، می توانید یا به روزرسانی های دستی را نصب کنید.
بدون در نظر گرفتن تفاوت های CentOS و Ubuntu ، می توان گفت هر دو با ثبات و ایمن هستند و دارای بروز رسانی هایی هستند که به طور مرتب ارائه می شود.
مخزن اوبونتو ده‌ها هزار بسته نرم افزاری را برای نصب در اختیار شما قرار می دهد. اما CentOS فقط چند هزار بسته را تاکنون قرار داده است. اگر تعداد بسته ها رادر نظر بگیرید، اوبونتو پیروز می شود.
از طرف دیگر بسیاری از ابزارهای سرور گرافیکی مانند cPanel فقط برای سیستم های مبتنی بر Red-Hat نوشته شده اند. برخی از ابزارهای بسیار پرکاربرد در صنعت فقط در CentOS در دسترس هستند.
اوبونتو با طراحی بسیار خوبی پیش رفته است تا سیستم خود را کاربر پسند کند. رابط گرافیکی با عملکردی مفید که می توان مدیریت کرد، بصری و آسان است. اجرای برنامه های کاربردی از خط فرمان ساده است. اما از طرف دیگر CentOS برای کاربرانی که تخصص بیشتری در این زمینه دارند، مناسب تر است.
ارائه دهندگان اغلب پشتیبانی CentOS را بر عهده می گیرند. این مستندات عالی، به علاوه انجمن ها و وبلاگ های توسعه دهنده که می تواند به شما در رفع خطا کمک کند وجود دارد. تا حدودی، CentOS برای دانستن و مدیریت مشکلات به جامعه خود استفاده کنندگان از Red Hat متکی است. پروژه CentOS متن باز است و به گونه ای طراحی شده است که بصورت آزاد در دسترس باشد. اگر به پشتیبانی پولی نیاز دارید ، توصیه می شود که برای دریافت مجوز و پشتیبانی از Red Hat Enterprise پرداخت کنید.
جایی که CentOS خدمات بسیار زیادی را از خود نشان می دهد در پشتیبانی از مشتریان است. یک سیستم عامل CentOS به مدت ده سال از تاریخ انتشار پشتیبانی می شود. نسخه های سیستم عامل جدید هر دو سال یکبار منتشر می شود. این امر می تواند به پایین آوردن هزینه ها کمک کند زیرا می توانید یک چرخه سیستم عامل واحد را برای یک دهه کامل برنامه ریزی کنید. در این حالت، پشتیبانی به معنای کمک توسعه دهندگان و تعهد آن ها به ارائه پچ و به روزرسانی ها اشاره دارد.
اما اوبونتو مدل پشتیبانی متفاوتی دارد. با انتشار نسخه جدید هر شش ماه، ارائه پشتیبانی کامل برای هر نسخه امکان پذیر نیست. نسخه های منظم به مدت نه ماه از تاریخ انتشار پشتیبانی می شوند. فرض بر این است که کاربران معمولی با انتشار نسخه جدید، به جدیدترین نسخه ارتقا می یابند.
اوبونتو مانند بسیاری از شرکت های فناوری اطلاعات دارای خدمات پشتیبانی می باشد. یک مزیت دیگر این است که بسیاری از کاربران متخصص در تالارهای گفتگو اوبونتو وجود دارد. با این وجود معمولاً یافتن راه حلی برای خطاها یا مشکلات رایج، آسان است.
اوبونتو نسخه های LTS یا پشتیبانی بلند مدت را نیز منتشر می کند. این نسخه ها برای پنج سال کامل از تاریخ نصب پشتیبانی می شوند. هم چنین دارای پچ ها و به روزرسانی های مداوم هستند، بنابراین می توانید نسخه LTS را (بدون نیاز به بروزرسانی) به مدت پنج سال نصب کنید.
مانند اکثر نسخه های لینوکس، CentOS از “مدیر بسته” استفاده می کند. در CentOS، به مدیر بسته “yum” گفته می شود که مشتق مدیر اصلی بسته RPM است. قواعد دستوری (دستورات سیستم که در ترمینال تایپ می شوند) با سایر “مدیران بسته” متفاوت است. اما استفاده کلی مشابه است.
با وجود CentOS که در معماری Red Hat ساخته شده است، بسیاری از کاربران قدیمی لینوکس، استفاده از آن را آشناتر و راحت تر می دانند. CentOS همچنین در سطح سرور به طور گسترده در اینترنت مورد استفاده قرار می گیرد، بنابراین استفاده از آن می تواند به بهبود سازگاری متقابل کمک کند. همچنین، بسیاری از سرویس های سرور CentOS، مانند cPanel، ساخته شده اند که فقط در Red Hat Linux اجرا می شوند.
سرور Ubuntu بیشتر روی قابلیت استفاده متمرکز شده است. اوبونتو از مدیر بسته apt-get استفاده می کند که دارای تفاوت هایی نسبت به مدیر بسته yum می باشد. اما توابع تقریباً یکسان هستند. بسیاری از برنامه های کاربردی که از سرور CentOS استفاده می کنند، مانند cPanel، دارای گزینه های مشابه دیگری برای Ubuntu هستند. به هرحال، Ubuntu Linux یک فرآیند نصب نرم افزار یکپارچه تر را ارائه می دهد.
تصمیم شما باید منعکس کننده نیازهای وب سرور شما باشد. اگر در لینوکس مبتدی هستید، یا دوست دارید با جدیدترین ویژگی ها کار کنید، ممکن است اوبونتو انتخاب بهتری برای شما باشد. مراحل نصب و بروزرسانی ابونتو بصری تر از Centos است. همچنین، در صورت بروز مشکل، کمک های آنلاین فراوانی وجود دارد. به علاوه، به روزرسانی های مکرر ابونتو شامل بسیاری از ویژگی ها است که می تواند شما را ترغیب به کشف و کسب اطلاعات بیشتر در مورد لینوکس کند.
در هر صورت، نباید نگران این باشید که یکی بهتر از دیگری باشد. امنیت، ثبات و عملکرد تقریباً برابر است.