روش های بکاپ گرفتن از دیتابیس
قبلا در رابطه با بک آپ گیری از بخش های مختلف سایت صحبت کردیم،در این مقاله قصد داریم به بررسی در رابطه با روش بکاپ گرفتن از دیتابیس بپردازیم.
پشتیبان گیری و بازیابی داده ها یکی از مهم ترین مسئولیت های حرفه ای IT و MSPs است.
هر سازمان باید از ترکیبی از سه نوع اساسی پشتیبان گیری پایگاه داده استفاده کند: کامل، افزایشی و دیفرانسیل.
زمانی که پشتیبان گیری که به طور کامل انجام نشده است، به درستی هم اجرا نخواهد شد، بدترین اخباری که یک مشتری می تواند از یک ارائه دهنده سرویس IT بشنود این است که قطعه ای از اطلاعات با ارزش برای همیشه از بین می رود.
سه نوع متداول پشتیبان گیری پایگاه داده می تواند بر روی یک سیستم مورد نظر اجرا شود:
هر نوع دارای مزایا و معایبی است، اما می توان با استفاده از روش های پشتیبان چندگانه برای طراحی سرور پشتیبان و پشتیبان گیری جامع و استراتژی بازیابی استفاده کرد.
یک برنامه پشتیبان سفارشی می تواند خرابی را به حداقل برساند و بهره وری را به حداکثر برساند.
قبل از بررسی نحوه کار هر پشتیبان و مزایا و معایب هر نوع، مهم است که بدانید چگونه نرم افزار پشتیبان فایل های مختلفی را که بایستی بایگانی شوند، ردیابی می کند.
هر بار که یک فایل ایجاد یا به روز می شود، بیت آرشیو به نام فایل آن می پیوندد.
بیت بایگانی هر بار که فایلی به روز شده است یک علامت چک را دریافت می کند و نرم افزار پشتیبان با استفاده از این گزینه برای مشاهده فایل هایی که در یک سیستم برای آرشیو هستند، از آن استفاده می کند.
هنگامی که یک پشتیبان نرمال یا کامل در یک درایو انتخاب شده اجرا می شود، تمام فایل های آن درایو پشتیبان گیری می شوند. این، البته، شامل فایل های سیستم، فایل های برنامه، داده های کاربر – همه چیز است.
سپس فایل ها به مقصد انتخاب شده (نوار پشتیبان، یک درایو ثانویه یا ابری) کپی می شوند و سپس تمام بیت های بایگانی پاک می شوند.
پشتیبان گیری عادی سریع ترین منبع برای بازگرداندن داده های از دست رفته می باشد زیرا تمام اطلاعات درایو در یک مکان ذخیره می شود.
ضعف پشتیبان گیری نرمال این است که آن ها زمان بسیار زیادی را برای اجرا می گذرانند و در بعضی موارد این زمان بیشتر از تایم کاری یک شرکت می تواند باشد.
درایوهایی که اطلاعات زیادی را ذخیره می کنند ممکن است قادر به پشتیبانی کامل نباشند، حتی اگر آن ها یک شبه اجرا شوند. در این موارد، پشتیبان گیری افزایشی و دیفرانسیل می تواند به برنامه پشتیبان اضافه شود تا در زمان صرفه جویی شود.
یک راه معمول برای مقابله با زمان های طولانی برای پشتیبان گیری کامل، این است که آن ها را تنها در آخر هفته ها اجرا کنید.
بسیاری از کسب و کارها پس از گذراندن دوره پشتیبان گیری افزایشی در طول هفته، زمان زیادی را صرف می کنند.
یک پشتیبان افزایشی فقط فایل هایی را که از آخرین نسخه پشتیبان نرمال به روزرسانی شده اند، می گیرند.
هنگامی که پشتیبان افزایشی اجرا می شود، آن فایل دوباره ذخیره نمی شود مگر اینکه آن را تغییر دهید.
در حالی که پشتیبان گیری پایگاه داده افزایشی سریع تر اجرا می شود، فرآیند بازیابی کمی پیچیده تر است.
یک جایگزین برای پشتیبان گیری پایگاه داده افزایشی که پردازش بازیابی پیچیده تر را دارد، پشتیبان گیری دیفرانسیل است.
پشتیبان گیری دیفرانسیل و بازیابی آن شبیه به افزایشی است که این پشتیبان گیری فقط فایل هایی را که از آخرین نسخه پشتیبان نرمال به روز شده اند، برداشت می کند.
بنابراین یک فایل که بعد از یک نسخه پشتیبان نرمال به روز می شود، هر بار که پشتیبان دیجیتالی اجرا می شود تا پشتیبان گیری معمولی بعدی اجرا شود و بیت بایگانی را پاک کند.
اگر یک پشتیبان معمولی در شب شنبه اجرا شود و یک فایل در روز دوشنبه تغییر کند، پس از آن که پشتیبان دیفرانسیل اجرا می شود دوشنبه شب، آن فایل پشتیبان گیری می شود.
از آنجا که بیت آرشیو پاک نخواهد شد، حتی بدون تغییر، این فایل همچنان در نسخه پشتیبان دیجیتال سه شنبه کپی خواهد شد.
در صورت نیاز، بازگرداندن آن فایل در نوار ویدیوی قبلی یافت می شود. در صورت شکست کامل درایو، نیاز به بازگرداندن آخرین پشتیبان نرمال و تنها آخرین نسخه پشتیبان دیجیتال است.
این نوع پشتیبان گیری در زمان صرفه جویی کرده و کمتر از بازگرداندن پشتیبان افزایشی زمان می برد.
با این حال، هر شب که نسخه پشتیبان دیجیتالی اجرا می شود، فایل های پشتیبان بزرگتر می شوند و زمان لازم برای اجرای پشتیبان طول می کشد.
آنچه در این مقاله مطرح شد، روش بکاپ گرفتن از دیتابیس بود که به انواع آن اشاره شد و مورد بررسی نیز قرار گرفت.