در این مقاله قصد داریم به معرفی (Internet Protocol version 6 (IPv6 و ویژگی های آن بپردازیم. با ما در ادامه همراه باشید.
IP اختصار عبارت Internet Protocol است که مدل فنی ارسال و دریافت بسته ها در اینترنت را به همراه آدرس فرستنده و گیرنده در شبکه ی اینترنت یا هر شبکه ی کامپیوتری دیگری مشخص می کند.
در حال حاضر دو نسخه برای اینترنت پروتکل وجود دارد که شامل IPv4 و IPv6 است. IPv6 را می توان یک بروزرسانی انقلابی برای اینترنت پروتکل دانست. امروزه در کنار IPv4، ورژن 6 نیز در اختیار کاربران قرار دارد.
جدید ترین نسخه پروتکل اینترنت (IP) است، پروتکل ارتباطاتی می باشد که یک سیستم شناسایی و مکان یابی برای رایانه ها در شبکه ها و مسیرهای عبور از طریق اینترنت فراهم می کند.
IPV6 پروتکل نسل آینده شبکه های رایانه ای (NGN) است که برای جایگزین شدن پروتکل IPV4 استاندارد سازی شده است. این پروتکل نسبت به IPv4 پیشرفت های بسیار زیادی در زمینه های امنیت، تحرک، همگرایی و مقیاس پذیری دارد. چهارچوب اولیه IPv6 توسط (IETF (Internet Engineering Task Force در دهه ۱۹۹۰ استاندارد شد، اگر چه هنوز توسعه های مستمری در زمینه جنبه های پیشرفته مشخصی از این پروتکل در حال انجام است.
تعداد IP های قابل ارائه در ورژن 6:
340,282,920,938,463,463,974,607,431,768,211,456
IPv6 توسط کارگروه مهندسی اینترنت (IETF) برای مقابله با پیش بینی مشکل فرسودگی آدرس IPv4 ساخته شده است. IPv6 برای جایگزینی IPv4 در نظر گرفته شده است.
IPv6 توسط کارگروه مهندسی اینترنت (IETF) برای مقابله با مشکل طولانی پیش بینی فرسودگی آدرس IPv4 ساخته شده است. IPv6 برای جایگزینی IPv4 در نظر گرفته شده است. در دسامبر سال 1998، IPv6 به یک استاندارد برای IETF تبدیل شد، که متعاقباً آن را به عنوان استاندارد اینترنتی در 14 ژوئیه 2017 تصویب کردند.
به دستگاه های موجود در اینترنت یک آدرس IP منحصر به فرد برای شناسایی و تعریف موقعیت مکانی آن ها، اختصاص داده شده است. با رشد سریع اینترنت پس از تجاری سازی در دهه 1990، مشخص شد که آدرس های بیشتری برای اتصال دستگاه ها از فضایی که آدرس IPv4 در نظر گرفته است موجود است و IPv4 پاسخگوی این آدرس ها نمی شود!
تا سال 1998، نیروی کار مهندسی اینترنت (IETF) پروتکل جانشین آن را رسمیت بخشید. IPv6 از یک آدرس 128 بیتی استفاده می کند، از لحاظ تئوری اجازه می دهد 2128 یا آدرس تقریباً 338 3.4 را نشان دهد. این تعداد واقعی کمی کوچکتر است، زیرا چندین محدوده مخصوص استفاده ویژه، محفوظ است و یا کاملاً از استفاده خارج می شود.
وظایف اجرایی و کنترل پیغام های برگشتی (پیغامهای اطلاعاتی و خطا) شامل PingV6 لازم را برای تضمین درست و هموار عمل کردن فرایند IPv6 را برعهده دارد.
این وظایف شامل:
DHCPv6 نسخه جدید DHCPمی باشد و برای IPv6 مورد استفاده قرار می گیرد. کاملا از ابتدا طراحی و تولید شده و فقط از لحاظ مفهوم آن مانند DHCP است. DHCPv6 شامل عملکرد جدید مثل Authentication می باشد.
هر آدرسی که از نوع Unicast باشد، مشخص کننده یک interface است و بسته هایی که مقصد آن ها یک IP از نوع Unicast هست به یک Interface فرستاده می شوند.
Global
معادل IP های Public در IPv4 می باشد. IP های Global در اینترنت یکتا و بی نظیر هستند. شروع IP های global با عدد 2 یا 3 می باشد. به بیان باینری اگر بخواهیم بگوییم، IP های global با 001 شروع می شوند.
مثالی از یک آدرس Global را برایتان در زیر به نمایش می گذاریم:
2001:: ce49:7601:e866:efff:f5ff:ebfe
Link-local
تقریبا معادل APIPA در IPv4هستند. در IPv6، آدرس های Link-local با fe8 شروع می شوند. به بیان باینری، این IP ها همواره با 1111 1110 10 و 54 تا صفر بعد از آن شروع می شوند. IP های Link-local همیشه به کارت شبکه اختصاص داده شده هستند. Node ها در شبکه از این آدرس IP زمانی استفاده می کنند که بخواهند با همسایه های خود در یک لینک ارتباط داشته باشند.
به مثال زیر درباره یک آدرس Link-local توجه کنید:
fe80::a52a:1267:4293:3b0b
Site-local
آدرس های Site-local معادل IP های Private در IPv4 می باشند. در شبکه های خصوصی برای اختصاص IP به node ها، می توان از آدرس های Site-local استفاده کرد که هیچ تداخلی با IP های Global ندارند. این آدرس ها در Router های اینترنتی مسیر یابی نمی شوند. آدرس های Site-local با fec0 شروع می شوند. به بیان باینری ده بیت اول این آدرس ها 1111 1110 11 و 54 بیت بعدی صفر هستند.
مثالی از یک آدرس Site-local:
Fec0::1
Special
دو نوع آدرس Special داریم. یکی آدرس نامعین 0:0:0:0:0:0:0:0 یا :: که معادل 0.0.0.0 در IPv4 است و دیگری 0:0:0:0:0:0:0:1 یا ::1 که معادل 127.0.0.1 در IPv4 به عنوان آدرس loopback می باشد.
یکی دیگر از انواع آدرس های IPv6 می باشد. Multicast بیانگر چند Interface می باشد. بسته هایی که به آدرس Multicast فرستاده می شوند به Interface هایی ارسال می شوند که برای این آدرس از قبل مشخص شده هستند.
IP ورژن 6 با رمزگذاری و کد گذاری داخلی پیاده سازی شده است که این قابلیت درIP ورژن 4 به صورت اختیاری وجود داشته است.
این قابلیت با وجود پروتکل (Ipsec (internet protocol Security اجباری شده است و هر بسته یا Packet در شبکه کد گذاری و رمزنگاری خواهد شد. از IPsec به عنوان بخشی الزامی در پیاده سازی IPv6 جهت فراهم آوردن یک زیرساخت امنیتی مناسب برای ارائه ی سرویس های امنیتی نیز می توان استفاده نمود.
امیدواریم بعد از مطالعه IPv6، به طور کامل با این ip آشنا شده باشید. در صورت وجود هر گونه ابهام و یا سوال می توانید از پشتیبان آنلاین ما کمک بگیرید.