یکی از اجزای مهم شبکه اینترنت، DNS یا “سرورهای نام دامنه” هستند. اما کاربرد این نوع سرورها چیست ؟ هنگامی شما نام دامنه را در مرورگر کامپیوتر خود وارد می کنید، آیا به این فکر کرده اید که در شبکه بزرگی به نام اینترنت، چطور صفحه مورد نظر شما در نمایشگر نمایش داده می شود؟
این مقاله درباره این است که چگونه سیستم شما از DNS برای بازیابی آدرس IP استفاده می کند.
همه سخت افزار ها و نرم افزار هایی که به اینترنت متصل می شوند مانند وب سایت ها، تبلت ها، لپ تاپ ها، تلفن های همراه، ترموستات های اینترنتی و یخچال و فریزر هوشمند و … دارای یک آدرس IP هستند. آدرس IP، یک رشته منحصر به فرد از اعداد است که به هر دستگاه دیجیتال برای برقراری ارتباط از طریق اینترنت تخصیص داده می شود.
دستگاه ها با استفاده از آدرس IP با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند، زیرا نمی توانند اطلاعات را با استفاده از نام های دامنه، نظیر Google.com یا yourdomin.com انتقال دهند. از طرفی ادرس IP برای کاربران یک رشته اعداد پیچیده است که نمی توانند از آن استفاده کنند. بنابراین از نام های دامنه استفاده می شود. DNS یک نام برای آدرس IP به شمار می رود و دیگر نیازی نیست کابران اینترنت هنگام جستجو در میان وب سایت ها، یک رشته اعداد پیچیده را دنبال کنند.
هر نام دامنه وب سایت وارد شده در مرورگر وب، به سرور DNS فرستاده می شود تا به آدرس IP متناظر خودش ترجمه شود.
یک سرور DNS یک پایگاه داده از نام های مختلف دامنه، نام های شبکه، میزبان های اینترنتی، جزئیات DNS و سایر اطلاعات مربوطه را ذخیره می کند. اساسی ترین عملکرد سرور DNS این است که یک نام دامنه را به آدرس آی پی مربوطه آن ترجمه کند.
در طی یک درخواست برای تطبیق IP به نام دامنه، پرونده های DNS مورد جستجو قرار می گیرند و اگر یافت شوند، اطلاعات برای متقاضی ارسال می شود. اگر نام دامنه ثبت نشده یا به آن سرور DNS اضافه نشده باشد، پس از آن، درخواست به سایر سرورهای DNS منتقل می شود تا نام دامنه مربوطه پیدا شود.
زمانی که کاربر آدرس دامنه را در مرورگر وارد می کند این پروسه آغاز می شود. به عنوان مثال، کاربر می خواهد از وب سایت Example.com بازدید کند. اول از همه، سیستم به کش یا حافظه نهان DNS داخلی خود نگاه می کند، جایی که آدرس IP برخی از سایت هایی که اخیرا مورد بازدید قرار گرفته است، وجود دارد. اگر سیستم IP مربوط به سایت Example.com را پیدا نکند، باید درخواست پرس و جو DNS را آغاز کند.
در صورتی که سیستم آدرس IP را به صورت محلی پیدا نکند، درخواست پرس و جو را به DNS Server مربوط به سایت Example.com ارسال می کند. کاربرد DNS Server چیست ؟ یک کامپیوتر است که تحقیق در مورد درخواست پرس و جو DNS را به جای مرورگر کاربر انجام می دهد. این سرور نیز در ابتدا کش یا حافظه موقت خود را جستجو می کند، اگر IP مربوطه را پیدا کرد به مرورگر کاربر ارسال می کند.
اگر رکورد در DNS Server یافت نشد، درخواست به سرورهای ریشه فرستاده می شود. سرورها به صورت سلسه مراتبی جستجو می شوند تا IP مربوطه پیدا شود. این سرور ها در سراسر جهان گسترده شده اند و تشکیل یک شبکه بزرگ را می دهند.
دقت داشته باشید که تمام مراحل بالا برای پیدا کردن IP منطبق بر نام دامنه است، یعنی IP متناظر با “Example” در سایت .Examle.com بنابراین هنگامی که IP مورد نظر در یکی از سرورها یافت شد، درخواست به سرور TLD ارسال می شود.
هر TLD دارای مجموعه ای از سرورهای نام یا Name Server ها است. این سرور ها از اینکه هر پسوند دامنه در کدام سرور قرار دارد، آگاه هستند. بنابراین، پرس و جو به سرورهای TLD Name Server برای پسوند دامنه (در این مثال com.) هدایت می شود. TLD پسوند دامنه را می خواند، و پرس و جو را به Server Name معتبر که مسئول دامنه مورد نظر است، منتقل می کند.
این سرور شامل انواع اطلاعات دقیق در مورد هر دامنه است که در یک سطر جدول DNS ذخیره می شود. سرور احراز اعتبار شامل انواع مختلفی از اطلاعات می باشد. بنابراین صحت اعتبار هر دامنه را می تواند بررسی کند.
این اطلاعات از همون مسیری که جستجو از کاربر تا سرور انجام شد، به کاربر بازگردانده می شود. همچنین این اطلاعات تا زمان مشخصی در حافظه محلی کاربر ذخیره می شود تا اگر درخواست مشابهی صورت گرفت، از تکرار این فرآیند پرهیز شود.
رایانه آدرس IP را از سرور به صورت بازگشتی دریافت می کند. بنابراین، کاربر می تواند به وب سایت دسترسی پیدا کند.
برای درک اینکه چگونه سلسله مراتب سرورها، توسط رایانه شما برای نمایش یک وب سایت روی نمایشگر شما مورد جستجو قرار می گیرد، شما نیاز به درک اولیه ای از عناصری که نام دامنه را تشکیل می دهند و نحوه ارتباط آنها با آدرس های IP دارید.
دامنه سطح سوم– دامنه سطح سوم همچنین به عنوان زیر دامنه شناخته می شود. شایع ترین زیر دامنه www است. اما می توانند فرم های زیادی مانند books.google.com داشته باشند.
دامنه سطح دوم– دامنه سطح دوم معمولا نام سایت و قسمت منحصر به فرد نام دامنه است که بلافاصله قبل از پسوند دامنه نوشته می شود.
دامنه سطح بالا– همچنین با “پسوند دامنه (TLD)” نیز شناخته می شود. شایع ترین پسوند دامنه .com است. سرورهای TLD با توجه به نام دامنه، در قسمت های بالایی سلسه مراتب سرورها هستند. ICANN که مدیریت واگذاری آدرس های IP و نام های دامنه را بر عهده دارد، نظارت بر TLD ها را تسهیل می کند.
نمایش دیدگاهها
با اجازتون بازنشر شد ❤️❤️❤️