روتر چیست و چگونه کار می کند؟
در این مقاله قصد داریم برای شما عزیزان، به معرفی روتر و نحوه کار آن بپردازیم. برای اطلاعات بیشتر با ما همراه باشید تا بتوانید درک کاملی از روتر داشته باشید.
روتر چیست؟
یک دستگاه معمولی که اکثرا برای اتصال به اینترنت از آن استفاده می کنند، روتر نام دارد. قطعه ای از سخت افزار شبکه است که امکان برقراری ارتباط بین شبکه خانگی محلی شما مانند رایانه های شخصی و ابزار های اتصال به اینترنت را فراهم می آورد. روتر یک وسیله فیزیکی یا مجازی است که اطلاعات را بین دو یا چند شبکه رایانه ای کانفیگ شده منتقل می کند. یک روتر آدرس پروتکل اینترنت مقصد بسته داده داده (آدرس IP) را بازرسی می کند، بهترین راه برای رسیدن به مقصد خود را محاسبه می کند و سپس بر این اساس داده ها را ارسال می کند.
روتر بیشتر در شبکه های خانگی یا شبکه های کوچک مورد استفاده قرار می گیرد. روترها اغلب به عنوان سرورهای DHCP در شبکه های کوچک عمل می کنند و آدرس های IP منحصر به فردی را صادر می کنند.
بیشتر روتر های درجه یک توسط کمپانی هایی مانند Linkys ،3Com ،Belkin ،D-Link ،Motorola ،TRENDnet و Cisco ساخته می شوند، اما تعداد بسیاری دیگر نیز وجود دارند. روتر ها اشکال و اندازه های مختلفی دارند، همچنین مشخصات فنی آن ها نیز، باهم متفاوت است.
نحوه کار روتر
روتر نوع معمول دروازه (Gatway) است. یعنی موقعیتی است که در هر نقطه حضور در اینترنت دو یا چند شبکه را به هم اتصال می دهد. صدها روتر ممکن است بسته ای را که از یک شبکه به شبکه دیگر منتقل می شود در مسیر رسیدن به مقصد نهایی خود، همراهی کنند و به یک بسته واحد منتقل کند. در مدل (Open Systems Interconnection (OSI، روترها با لایه شبکه همراه هستند (لایه 3).
روترها یک مودم مانند فیبر، کابل یا مودم DSL را به سایر دستگاه ها متصل می کنند تا ارتباط بین آن دستگاه ها و اینترنت برقرار شود. بیشتر روترها، حتی روترهای بی سیم، معمولاً دارای چندین درگاه شبکه برای اتصال همزمان دستگاه های متعدد به اینترنت هستند. به طور معمول، یک روتر از طریق کابل شبکه، از طریق اینترنت یا درگاه WAN به مودم متصل می شود و سپس از طریق فیزیکی، دوباره از طریق کابل شبکه، به کارت رابط شبکه در هر دستگاه سیم کشی شبکه ای که ممکن است داشته باشید، وصل می شود.
یک روتر بی سیم می تواند از طریق استانداردهای مختلف شبکه بی سیم به دستگاه های مختلف وصل شود، همچنین از استاندارد خاصی که در آن دستگاه ها استفاده می شود نیز پشتیبانی می کند.
آدرس IP اختصاص داده شده به WAN یا اتصال اینترنتی یک آدرس IP عمومی است. آدرس IP اختصاص داده شده به شبکه LAN یا اتصال به شبکه محلی یک آدرس IP خصوصی است. آدرس های IP خصوصی که به روتر اختصاص می یابند، معمولاً دروازه پیش فرض دستگاه های مختلف روی شبکه است.
روترهای بی سیم و روترهای سیمی با اتصالات متعدد نیز به عنوان سوئیچ های شبکه ای ساده عمل می کنند که به دستگاه ها امکان برقراری ارتباط با یکدیگر را می دهند. به عنوان مثال، می توان چندین رایانه متصل به روتر را تنظیم کرد تا چاپگرها و پرونده ها را بین خود به اشتراک بگذارند. سایر دستگاه های شبکه، مانند نقاط دسترسی بی سیم و سوئیچ ها ممکن است شامل عملکرد روتر داخلی باشند.
مدیریت روتر
به احتمال زیاد زمانی فرا می رسد که شما نیاز به تغییر در نحوه عملکرد شبکه خود داشته باشید. این کار با دستیابی به نرم افزار روی روتر انجام می شود. برخی دیگر از کارهای متداول مربوط به مدیریت روتر شامل راه اندازی مجدد روتر و تنظیم مجدد کامل نرم افزار روتر است.
پروتکل های روتر
پروتکل های مسیریابی تعیین می کند که چگونه یک روتر سایر روترها را در شبکه شناسایی می کند، همه مقصد ممکن را ردیابی می کند و تصمیم گیری های پویا را برای ارسال پیام شبکه انجام می دهد.
پروتکل های معروف شامل موارد زیر است:
پروتکل مسیریابی دروازه داخلی ((Interior Gateway Routing Protocol (IGRP)
تعیین می کند که چگونه اطلاعات مسیریابی بین دروازه ها در یک شبکه مستقل رد و بدل می شود. اطلاعات مسیریابی سپس توسط پروتکل های شبکه دیگر می تواند مورد استفاده قرار گیرد تا مشخص شود چگونه باید مسیریابی شود.
پروتکل دروازه مرزی ((Border Gateway Protocol (BGP)
مدیریت نحوه انتقال بسته ها از طریق اینترنت از طریق تبادل اطلاعات بین روترهای لبه، BGP پایداری شبکه را تضمین می کند که روترها می توانند به سرعت سازگار شوند و این پروتکل باعث می شود تا در صورت پایین آمدن یک مسیر اینترنتی، بسته ها از طریق اتصال مجدد دیگری ارسال شوند.
باز کردن کوتاهترین مسیر اول ( (Open Shortest Path First (OSPF)
برای یافتن بهترین مسیر برای بسته ها، از آنجا که آنها از طریق مجموعه ای از شبکه های متصل عبور می کنند، OSPF توسط کارگروه مهندسی اینترنت (IETF) به عنوان یکی از چندین پروتکل داخلی دروازه داخلی (IGP) تعیین شده است.
پروتکل اطلاعات مسیریابی ((Routing Information Protocol (RIP)
پروتکل اصلی برای تعیین چگونگی اشتراک روترها هنگام جابجایی بین گروه های بهم پیوسته از شبکه های محلی، باید اطلاعات را به اشتراک بگذارد. بیشترین تعداد هوپ مجاز برای RIP 15 عدد است که اندازه شبکه هایی را که RIP می تواند از آنها پشتیبانی کند محدود می کند.
پروتکل دروازه بیرونی ((Exterior Gateway Protocol (EGP)
تعیین می کند که چگونه اطلاعات مسیریابی بین دو میزبان دروازه همسایه، هرکدام با روتر مخصوص خود رد و بدل می شود. EGP معمولاً بین میزبانان در اینترنت برای تبادل اطلاعات جدول مسیریابی استفاده می شود.
پروتکل مسیریابی پیشرفته دروازه داخلی ((Enhanced Interior Gateway Routing Protocol (EIGRP)
این پروتکل از IGRP تکامل یافت. اگر روتر نتواند مسیری را به سمت مقصد، در یکی از این جداول پیدا کند، از همسایگان خود برای یک مسیر پرس و جو می کند و آنها به نوبه خود از همسایگان خود درخواست می کنند تا مسیر پیدا شود. هنگامی که یک ورودی جدول مسیریابی در یکی از روترها تغییر می کند، به جای ارسال کل جدول، به همسایگان خود از این تغییر اطلاع می دهد.
خرید روتر
قبل از خرید روتر موارد متعددی وجود دارد که باید از آنها برای پشتیبانی از سرعت اینترنت و دستگاه های خود و همچنین قدرت آن برای اطمینان از این که همه دستگاه های شما می توانند به اینترنت دسترسی داشته باشند را در نظر بگیرید.
شما می توانید برای خریداری بهترین روتر های ایران، به فروشگاه اینترنتی تک یک مراجعه کنید.
به عنوان مثال، شاید شما در حال خرید یک روتر Wi-Fi هستید تا بتوانید دستگاه های زیادی مانند کنسول های بازی، رایانه ها، رایانه های لوحی و تلفن های مختلف را به اینترنت متصل کنید. اگر خانه شما کوچک است، ممکن است بتوانید تنها با یک روتر به نتیجه دلخواهتان برسید، در حالی که خانه های بزرگتر یا مشاغل با چندین اتاق ممکن است بهتر از یک شبکه مش یا یک توسعه دهنده Wi-Fi استفاده کنید.
