هنگامی که بخواهید دیسک جدیدی را در ویندوز 10 یا 8.1 تنظیم کنید، از شما سؤال می شود که می خواهید از MBR (Master Boot Record) یا GPT (GUID Partition Table) استفاده کنید. امروز در این پست ما قصد داریم تفاوت GPT و MBR را توضیح دهیم و به شما کمک می کنیم مورد مناسب برای کامپیوتر خود را انتخاب کنید. GPT مزایای زیادی به همراه دارد، اما MBR هنوز هم سازگار ترین است و در بعضی موارد ضروری. خوب است بدانید این فقط یک استاندارد در ویندوز نیست. Mac OS X – Linux و سایر سیستم عامل ها نیز می توانند از GPT استفاده کنند.
ساختار پارتیشن، چگونگی ساختار اطلاعات بر روی پارتیشن، جایی که پارتیشن ها شروع و پایان می یابند و همچنین کدی که در صورت راه اندازی پارتیشن در هنگام راه اندازی استفاده می شود، تعریف می کند. اگر تاکنون دیسک را پارتیشن بندی و قالب بندی کرده اید یا Mac را برای راه اندازی دوگانه ویندوز راه اندازی کرده اید، احتمالاً باید با MBR و GPT سر و کار داشته باشید. GPT استاندارد جدیدی است و به تدریج جایگزین MBR می شود.
GPT یا GUID Partition Table استاندارد جدید تری است که دارای مزایای زیادی از جمله پشتیبانی از درایو های بزرگتر است و بیشتر رایانه های شخصی مدرن به آن نیاز دارند. فقط در صورت نیاز MBR را برای سازگاری انتخاب کنید.
GPT و MBR چه کاری انجام می دهند؟
قبل از استفاده از درایو دیسک، باید آن را پارتیشن بندی کنید. MBR (Master Boot Record) و GPT (GUID Partition Table) دو روش مختلف برای ذخیره اطلاعات پارتیشن بندی در درایو هستند. این اطلاعات شامل محل شروع و پایان پارتیشن ها در دیسک فیزیکی است، بنابراین سیستم عامل شما می داند که کدام بخش ها به هر پارتیشن تعلق دارند و کدام پارتیشن قابل بوت است. به همین دلیل است که شما باید MBR یا GPT را قبل از ایجاد پارتیشن در درایو انتخاب کنید.
محدودیت های MBR
MBR برای اولین بار با IBM PC DOS 2.0 در سال 1983 معرفی شد. این نوع پارتیشن بندی Master Boot Record نامیده می شود زیرا MBR یک بخش بوت ویژه است که در ابتدای درایو قرار دارد. این بخش شامل یک لودر بوت برای سیستم عامل نصب شده و اطلاعات مربوط به پارتیشن های منطقی درایو است. بوت لودر مقدار کمی کد است که به طور کلی بوت لودر بزرگتر را از یک پارتیشن دیگر روی درایو بارگیری می کند. اگر ویندوز نصب کرده اید، بیت های اولیه لودر راه انداز ویندوز در اینجا قرار دارد (به همین دلیل است که اگر MBR خود را رونویسی کنید و ویندوز شروع به کار نکند، ممکن است مجبور شوید آن را تعمیر کنید. اگر لینوکس نصب کرده باشید، بوت لودر GRUB معمولاً در MBR قرار دارد.
MBR محدودیت های خود را دارد. برای مبتدیان، MBR فقط با دیسک هایی تا اندازه 2 ترابایت کار می کند. (علت آن این است که معمولا توسط راه انداز Lagacy BIOS استفاده می شود.) MBR همچنین فقط از چهار پارتیشن اصلی پشتیبانی می کند، اگر بیشتر می خواهید، باید یکی از پارتیشن های اصلی خود را “پارتیشن توسعه یافته” کنید و در آن پارتیشن منطقی ایجاد کنید. این یک کار احمقانه است و نیازی به آن نیست.
مزایای GPT
GPT مخفف GUID Partition Table است. این نوع پارتیشن بندی یک استاندارد جدید است که به تدریج جایگزین MBR می شود و همراه با تکنولوژی UEFI کار می کند که آن هم جای BIOS قدیمی را می گیرد. GPT، به نوبه خود سیستم مدرن پارتیشن بندی MBR را با چیزی مدرن تر جایگزین می کند. این فناوری GUID Partition Table نامیده می شود، زیرا هر پارتیشن درایو شما دارای یک “شناسه جهانی یکتا” یا GUID است. (یک شناسه تصادفی که به قدری طولانی است که به احتمال زیاد هر پارتیشن GPT روی زمین تا مدت ها شناسه منحصر به فرد خود را دارد.)
GPT از محدودیت MBR پیروی نمی کند. درایو های مبتنی بر GPT می توانند بسیار بزرگتر باشند، محدودیت اندازه به سیستم عامل و سیستم فایل آن بستگی دارد. GPT همچنین تعداد تقریباً نامحدودی از پارتیشن ها را پشتیبانی می کند. باز هم، محدودیت در اینجا سیستم عامل شما خواهد بود، ویندوز اجازه می دهد تا 128 پارتیشن در درایو GPT وجود داشته باشد و برای کار کردن آن ها نیازی به ایجاد یک پارتیشن گسترده نیست.
در دیسک MBR، پارتیشن بندی و داده های بوت در یک مکان ذخیره می شوند. اگر این داده ها رونویسی یا خراب شوند، شما با مشکل روبرو هستید. در مقابل، GPT چندین نسخه از این داده ها را از طریق دیسک ذخیره می کند، بنابراین بسیار قوی تر است و در صورت خراب شدن داده ها می تواند بازیابی کند.
GPT همچنین مقادیر بررسی افزایشی حلقوی (CRC) را ذخیره می کند تا سالم بودن اطلاعات آن را بررسی کند. در صورت خراب بودن داده ها، GPT می تواند متوجه این مشکل شده و سعی کند داده های آسیب دیده را از مکان دیگری روی دیسک بازیابی کند. MBR به هیچ وجه نمی دانست که داده هایش خراب شده است، فقط می دیدید که در هنگام خرابی فرآیند راه اندازی یا از بین رفتن پارتیشن های درایو، مشکلی وجود دارد.
سازگاری
درایو های GPT شامل “MBR محافظ” هستند. این نوع MBR می گوید که درایو GPT دارای یک پارتیشن است که در کل درایو گسترش می یابد. اگر سعی کنید یک دیسک GPT را با ابزاری قدیمی که فقط قادر به خواندن MBR است، مدیریت کنید، یک پارتیشن مشاهده می شود که در کل درایو گسترش یافته است. این MBR محافظ اطمینان می دهد که ابزار های قدیمی درایو GPT را با یک درایو بدون پارتیشن اشتباه نمی گیرند و داده های GPT آن را با MBR جدید بازنویسی می کنند. به عبارت دیگر، MBR محافظ، داده های GPT را از رونویسی شدن محافظت می کند.
ویندوز فقط می تواند از طریق GPT در رایانه های مبتنی بر UEFI با نسخه های 64 بیتی ویندوز 10، 8، 7، ویستا و نسخه های سرور مربوطه راه اندازی شود. همه نسخه های ویندوز 10، 8، 7 و ویستا می توانند درایو های GPT را بخوانند و از آن ها برای داده استفاده کنند، اما آن ها بدون UEFI نمی توانند بوت شوند.
سایر سیستم عامل های مدرن نیز می توانند از GPT استفاده کنند. لینوکس از GPT پشتیبانی داخلی دارد. Mac’s Intel Apple دیگر از طرح Apple APT (Apple Partition Table) استفاده نمی کند و به جای آن از GPT استفاده می کند.
هنگام تنظیم درایو احتمالاً از GPT استفاده می کنید. این استاندارد مدرن تر و مقاوم تری است که همه رایانه ها به سمت آن حرکت می کنند. اگر به سازگاری با سیستم های قدیمی نیاز دارید، به عنوان مثال، امکان راه اندازی ویندوز از روی درایو رایانه با BIOS سنتی، فعلاً باید از MBR استفاده کنید.
امیدوارم از این پست ما نیز لذت برده باشید و به شما در درک بهتر تفاوت GPT و MBR کمک کرده باشد. همچنین برای مطالعه بیشتر می توانید به پست ما در مورد CSR مورد استفاده برای درخواست SSL را مطالعه کنید. در این پست می توانید بهتر کاربرد این دو فناوری پارتیشن بندی را درک کنید.
