در فضای ابری ذخیره سازی اطلاعات باید در برابر حملات سایبری امن باشد. در این مقاله راجع به امنیت ابری و نحوه انجام اقدامات برای ایمن سازی سرور های ابری مطالبی بیان شده است.
تعریف امنیت ذخیره سازی ابر
امنیت اینترنت مبتنی بر ابر، یک راه حل برون سپاری برای ذخیره داده ها است. کاربران به جای ذخیره داده ها بر روی دیسک های سخت محلی، داده ها را در سرورهای متصل به اینترنت ذخیره می کنند. دیتاسنترها این سرورها را برای دسترسی ایمن و دسترسی به داده ها مدیریت می کنند.
شرکت ها برای حل انواع مختلف مشکلات به راه حل های ذخیره سازی ابری روی آورده اند. مشاغل کوچک از ابر برای کاهش هزینه ها استفاده می کنند. متخصصان فناوری اطلاعات به عنوان بهترین راه برای ذخیره داده های حساس به ابر روی آورده اند. هر زمان که شما به پرونده های ذخیره شده، از راه دور دسترسی پیدا کنید، در واقع به یک ابر دسترسی پیدا کرده اید.
برای کسب اطلاع از دیتابیس ابری DBaaS به مقاله لینک داده شده می توانید مراجعه نمایید.
انواع ابر: عمومی، خصوصی، ترکیبی
سه مدل رایانش ابری وجود دارد. هر یک از اینها ترکیبی خاص از مزایا و مشکلات را دارد. در اینجا توضیح کوتاهی از هر کدام آورده شده است. برای کسب اطلاعات بیشتر در این خصوص به مقاله ای با عنوان انواع مدل های رایانش ابری می توانید مراجعه کنید.
ابر عمومی: این سرویس ها ارائه دهنده دسترسی و امنیت هستند. این امنیت برای داده های بدون ساختار مانند پرونده های موجود در پوشه ها مناسب است. این نوع ابر عمومی کنترلی برای کاربران ایجاد نمی کند اما این گزینه مقرون به صرفه است.
ابر خصوصی: سرویس های ابری خصوصی راه حل های در محل هستند. کاربران کنترل نامحدودی روی سیستم دارند. ذخیره سازی ابر خصوصی گران تر است. این امر به این دلیل است که خود مالک سخت افزار فیزیکی را مدیریت و نگهداری می کند.
ابر ترکیبی: بسیاری از شرکت ها تصمیم می گیرند که پرونده های پر حجم را روی ابر عمومی و داده های حساس روی یک ابر خصوصی نگه دارند. این رویکرد ترکیبی، تعادل بین مقرون به صرفه بودن و شخصی سازی را ایجاد می کند.
فضای ذخیره سازی ابر چقدر امن است؟
تمام پرونده های ذخیره شده در سرورهای ابری ایمن، از سطح امنیتی پیشرفته بهره مند خواهند بود. اعتبار امنیتی که بیشتر کاربران با آن آشنا هستند، رمز عبور است. تامین کنندگان امنیت ذخیره سازی ابر، داده ها را با استفاده از روش های دیگری ایمن می کنند.
برخی از این موارد عبارتند از:
فایروال های پیشرفته: فایروال ها بسته های داده را بازرسی می کنند. ساده ترین موارد آن ها فقط داده های مبدا و مقصد را بررسی می کنند. موارد پیشرفته، صحت محتوای بسته را تأیید می کنند. سپس این برنامه ها محتوای بسته ها را با تهدیدهای امنیتی شناخته شده بررسی می کنند.
تشخیص نفوذ: فضای ذخیره‌سازی ایمن آنلاین می تواند در عین حال به بسیاری از کاربران خدمت رسانی کند. سیستم های امنیتی ابری موفق، هنگام شناسایی شخصی که سعی در ورود به سیستم دارد، به شناسایی متکی هستند. وجود چندین سطح شناسایی به تامین کنندگان این اطمینان را می دهد آن ها می توانند مزاحمانی که لایه اول شبکه را مورد هدف قرار می دهند، متوقف کنند.
ثبت وقایع: اطلاعات مربوط به رویدادها، به تحلیل گران امنیتی کمک می کند تهدیدات را درک کنند. این مجموعه ها اقدامات شبکه را ضبط می کند. تحلیل گران از این داده ها برای ساخت مستنداتی درباره وقایع شبکه استفاده می کنند. این به آنها کمک می کند تا نقص های امنیتی پیش بینی شود و از آن ها جلوگیری شود.
فایروال های داخلی: همه حساب ها نباید دسترسی کامل به داده های ذخیره شده در ابر داشته باشند. محدود کردن دسترسی ابری ایمن از طریق فایروال های داخلی باعث افزایش امنیت می شود. این تضمین می کند که حتی یک حساب تایید شده نمی تواند دسترسی کامل داشته باشد.
رمزگذاری: رمزگذاری داده ها را از کاربران غیر مجاز محافظت می کند. اگر یک مهاجم یک پرونده رمزگذاری شده را سرقت کند، تا زمانی که کلید مخفی را نداشته باشد نمی تواند به اطلاعات آن دسترسی پیدا کند. در نتیجه با این روش داده ها برای کسی که کلید ندارد، بی ارزش است.
امنیت بدنی: مراکز داده Cloud بسیار ایمن هستند. مراکز داده معتبر دارای نظارت 24 ساعته، قفل اثر انگشت و محافظ مسلح هستند. این مکان ها تقریباً از همه مراکز داده، امنیت بیشتری دارند. تامین کنندگان ابری برای هر یک از این عوامل، از رویکردهای متفاوتی استفاده می کنند. به عنوان مثال، برخی از سیستم های ذخیره سازی ابری کلیدهای رمزگذاری کاربر را از دیگر کاربران مخفی نگه می دارند. برخی دیگر کلیدهای رمزگذاری را به کاربران خود می دهند.
زیرساخت های ابر درجه یک به ایجاد تعادل ایده آل بین دسترسی و امنیت متکی است. حتی گاهی اگر به کاربران اعتماد داشته باشید، ممکن است کاربران به طور تصادفی کلیدها را به شخص غیرمجاز بدهند. روش های مختلف زیادی برای ساختن یک چارچوب امنیتی ابری وجود دارد. کاربر هنگام استفاده از ابر باید دستورالعمل های امنیتی را رعایت کند.
خطرات امنیتی داده های ابری
نقض امنیت به ندرت در اثر ضعف محافظت از داده های ابر ایجاد می شود. بیش از 40٪ نقض امنیت داده ها به دلیل خطای کارمندان رخ می دهد. بهبود امنیت کاربر برای ایمن سازی بیشتر فضای ذخیره سازی ابر، یکی از توصیه های مهم است. عوامل زیادی در امنیت کاربر در سیستم ذخیره سازی ابر نقش دارند. بسیاری از این موارد بر آموزش کارکنان تمرکز دارند:
احراز هویت: رمزهای عبور ضعیف، رایج ترین آسیب پذیری امنیتی سازمانی است. بسیاری از کارمندان کلمات عبور خود را بر روی کاغذ می نویسند. این باعث بروز مشکل در سیستم امنیتی خواهد شد. احراز هویت چند عاملی می تواند این مشکل را برطرف کند.
آگاهی: در کارهای سازمانی، امنیت سایبری بسیار مهم است. کارمندان باید بدانند که چرا امنیت بسیار مهم است و برای آگاهی از امنیت آموزش ببینند. کاربران باید بدانند که چگونه متجاوزان به سیستم های سازمانی نابود می شوند. کاربران باید پاسخ های متداولی برای هر نوع حمله را تهیه کنند.
حفاظت از فیشینگ: کلاهبرداری فیشینگ رایج ترین مدل حمله سایبری است. این حملات سعی در به خطر انداختن ایمیل و رمزهای عبور کاربر دارند. سپس، مهاجمان می توانند از طریق ورود به سیستم های تجاری حرکت کنند تا به پرونده های حساس تری دسترسی پیدا کنند.
شبیه سازی حملات: شبیه سازی حمله به داده ها می تواند به کارکنان در شناسایی و جلوگیری از حملات فیشینگ کمک کند. کاربران همچنین می توانند در صورت بروز نقض واقعی، زمان پاسخگویی را بهبود بخشند. این نوع شامل پروتکل هایی است که برای انجام فعالیتهای مشکوک انجام می شود و به کاربران بازخورد می دهد.
اندازه گیری: نتایج شبیه سازی حملات به داده باید عملکرد آینده را تعیین کند.این کار در صورتی نتیجه بخش است که تحلیل گران نتایج را بسنجند و راه هایی برای بهبود آنها پیدا کنند.
